ಯಾಕೋ ತಲೆ ಭಾರ ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು। ಬುದ್ದಿ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿರಬಹುದೇನೋ ಅಂದ್ಕೋತಿದ್ದೆ. "ಅದೇನದು ಕರಡಿ ತಲೆ ಆಯ್ದು॥ ಹೇರ್ ಕಟ್ ಮಾಡಿಸ್ಕಂಡು ಬನ್ನಿ, ಅಥ್ವಾ ಹಿಪ್ಪಿ ಬಿಡ ಪ್ಲಾನ್ ಎನದ್ರು ಇದ್ದಾ " ಅಂತ ಅರ್ಧಾಂಗಿ ಕೇಳಿದಾಗಲೇ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು ಬಂದಿದ್ದು ಬುದ್ದಿಯಲ್ಲ ತಲೆತುಂಬ ಕೂದಲು ಅಂತ. ಸರಿ ಅಂತ ಭಾನುವಾರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಕಟ್ಟಿಂಗ್ ಶಾಪ್ ಗೆ ಹೋದೆ. ಯಥಾಪ್ರಕಾರ ಅಲ್ಲೂ ರಷ್. ತಿರುಪತಿ ಹತ್ತಿರ ಇದ್ರೂ, ಶಾಪಿಂಗ್ ಮಾಲ್, ಡಿಸ್ಕೌಂಟ್ ಸೇಲ್ ಗಳಲ್ಲಿ ಜನರು ತುಂಬಿದ್ದರೂ ಚೌರದಂಗಡಿ ಇಷ್ಟು ಜನ ಇರ್ತಾರೆ ಅಂದ್ರೆ ನಂಬೋದೆ ಕಷ್ಟ ಬಿಡಿ. ಬಹುಷಃ ಅವರವರ ಪಾಲಿದನ್ನು ಅವರವರು ಕೆತ್ತಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಬೇಕು.ಹತ್ತರಲ್ಲಿ ಹನ್ನೊಂದನೆಯವನಾಗಿ ಅವನ ಹಾಕಿದ ಯಾವುದೋ ತಮಿಳು ಚಾನೆಲ್ ನೋಡುತ್ತಾ ಇದ್ದ ಸಣ್ಣ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಅಡ್ಜೆಸ್ಟ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕುಳಿತೆ.4-5 ಜನರಿಗೆ ಒಮ್ಮೆಲೆ ಹೇರ್ ಕಟ್ ಮಾಡುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇತ್ತು, ತಣ್ಣನೆಯ ಏಸಿ, ಟಿವಿ, ಚೊಕ್ಕನೆಯ ನೆಲ.. ಎಲ್ಲಾ ನೋಡಿ ಜೇಬನ್ನು ಮತ್ತೆ ತಡವಿ ನೋಡಿಕೊಂಡೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನ ಚೌರಸೇವೆ ಮುಗಿದಿತ್ತು. ಇನ್ನೂ ಗೇಣುದ್ದ ಕೂದಲು ತಲೆಮೇಲೇ ಇತ್ತು, ನೆಲದಮೇಲೆ ಒಂದು ಗುಪ್ಪೆ ಕೂದಲು ಬಿದ್ದಿತ್ತು, ಹಾಗದರೆ ಮೊದಲು ಎಷ್ಟಿರಬಹುದು ಎಂದು ಯೋಚಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಕರಡಿಗಿಂತ ಉದ್ದ ಕೂದಲಿರುವ ಪ್ರಾಣಿಯನ್ನು ನಾನು ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಅವಕಾಶ ಸ್ವಲ್ಪದರಲ್ಲೇ ತಪ್ಪಿತ್ತು.ಸಣ್ಣ ಹುಡುಗನೊಬ್ಬ 7-8 ವರ್ಷವಿರಬಹುದು ಅವನ ಅಪ್ಪನ ಜೊತೆ ಬಂದಿದ್ದ. ಆಕಡೆ ಈಕಡೆ ತಿರುಗಾಡುತ್ತ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕುತೂಹಲದಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ನೆನಪಾಗಿದ್ದು ನಾನು ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಚೌರ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಕಥೆ.
ಮುಂದಿನ ಕಥೆ ಈಸ್ಟ್ ಮನ್ ಕಲರ್ ನಲ್ಲಿ:
ಆಗ ಚೌರ ಮಾಡಿಸುವುದೆಂದರೆ ಒಂದು ತರಹದ ಹಿಂಸೆ, ಈಗಿರುವ ಹೇರ್ ಸ್ಟೈಲ್ ಹಾಳಾಗುತ್ತದೆಂಬ ಅಳುಕು।"ಹೀಂಗೇ ಹಿಪ್ಪಿ ಬಿಟ್ಕಂಡಿದ್ರೆ ತಲೇಲಿ ಹೇನಿಗೆ ಮೀಸೆ ಬರ್ತು ನೋಡು ಮತ್ತೆ" ಅಂತ ಬೈಸಿಕೊಂಡಮೇಲೆ ಚೌರಕ್ಕೆ ರೆಡಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದದ್ದು.
ಚೌರ ಈಗಿನಂತೆ ಯಾವತ್ತಾದರೂ ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ। ಭಾನುವಾರವೇ ಬರಬೇಕು, ಕಾಸರಗುಪ್ಪೆ ಬಂಗಾರಪ್ಪನೇ ಬರಬೇಕು. ಅವನು "ಭಾನುವಾರದ ಬಂಗಾರಪ್ಪ" ಎಂದೇ ಫೇಮಸ್। ಚೌರ ಮಾಡುವವನೇ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಚೌರ ಮಾಡುವುದು ಬಹುಷಃ ಬೆಂಗಳೂರಿನವರಿಗೆ "ಹೀಗೂ ಉಂಟೇ" ಅನ್ನಿಸಬಹುದು.
ಭಾನುವಾರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ತಿಂಡಿ ತಿಂದಾದಮೇಲೆ ಬಂಗಾರಪ್ಪನಿಗೆ ಕಾಯುವುತ್ತಾ ಮನೆಯ ಹೊರಗಡೆ ಕಟ್ಟೆಮೇಲೆ ಕೂರುವುದರಿಂದ ಚೌರ ಕ್ರಮ ಶುರುವಾಗುತ್ತಿತ್ತು। "ಇನ್ನೂ ಯಂತಕ್ಕೋ ಬರ್ಲೇ ಇಲ್ಯಪ್ಪ ಬಪ್ದಿಲ್ಲೆ ಕಾಣ್ತು" ಅಂತ ಒಳಹೊರಗೆ ತಿರುಗಾಡುವುದು, "ಹೋಗಿ ಹೊರ್ಗಡೆ ಕೂತ್ಗ, ಅವ ಹಂಗೇ ಹೋಗಿಬಿಡ್ತ" ಅಂತ ಹೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೂ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು.
ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 9:00ರಿಂದ ಕಾದರೆ, 11 11:30ಕ್ಕೆ ಬಂಗಾರಪ್ಪ ಬರುತ್ತಿದ್ದ. ಒಳಗೆ ಓಡಿಹೋಗಿ ಒಂದು ಚೆಂಬು ನೀರು ತರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಬಂಗಾರಪ್ಪ ಕಟ್ಟೆ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಚೀಲ ಬಿಚ್ಚಿ, "ಹತಾರ" ಗಳನ್ನು ರೆಡಿಮಾಡಿ ಕೂತಿರುತ್ತಿದ್ದ. ಅಂಗಿ ತೆಗೆದುತಲೆಯನ್ನು ಅವನಿಗೊಪ್ಪಿಸಿ ಕೂತರೆ ಆಯಿತು, ಮುಂದಿನದು ಕತ್ತರಿ, ಹಣಿಗೆಗಳ ನರ್ತನ. ಚೆಂಬಿನಿಂದ ನೀರುತೆಗೆದು ತಲೆಗೆ ಹಚ್ಚಿ, ಕತ್ತರಿ ತೆಗೆದನೆಂದರೆ ಒಂದು ರೀತಿಯ ನಡುಕ. ಕತ್ತರಿಯ ಕಚ..ಕಚ..ಶಬ್ದವೇ ಹೆದರಿಕೆ ಹುಟ್ಟಿಸುವಂತಹುದು. ನಿರ್ಜೀವ ಕತ್ತರಿ ಬಂಗಾರಪ್ಪನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಸಿದ ಮೊಸಳೆ ಬಾಯ್ತೆರೆದಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಮತ್ತೆ ಅದು ಸುಮ್ಮನಾಗುವುದು ನೆಲದ ಮೇಲಿಟ್ಟಾಗ ಮಾತ್ರ. ಕೂದಲನ್ನು ಕತ್ತರಿಸದಿದ್ದಾಗಲೂ ಗಾಳಿಯನ್ನು ಕತ್ತರಿಸುವಂತೆ ಶಬ್ದ ಮಾಡುವುದು ಆ ಕತ್ತರಿಯ ಮಹಿಮೆಯೋ ಅಥವಾ ಬಂಗಾರಪ್ಪನ ಕೈಚಳಕವೋ ಎಂಬುದು ಇಂದಿಗೂ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗಿಯೇ ಉಳಿದಿದೆ.ಈ ನಡುವೆ "ಸ್ವಲ್ಪ ಉದ್ದ ಇರಲಿ" ಅಂತ ಮೆಲ್ಲನೆ ಹೇಳುವುದೂ, "ಸರೀ ಗಿಡ್ಡ ಹೊಡಿ, 3 ತಿಂಗ್ಳು ಬರ್ಬಾರ್ದು ಮತ್ತೆ" ಅಂತ ಅಪ್ಪ ಹೇಳುವುದೂ ನಡೆದೇ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಚೌರ ಕ್ರಿಯೆಯ ಅಂತಿಮ ಮತ್ತು ಅತ್ಯಂತ ಕ್ರಿಟಿಕಲ್ ಭಾಗವೆಂದರೆ Razor ನದು.ಕತ್ತಿ ತೆಗೆದು ಬ್ಲೇಡ್ ಹಾಕಿದನೆಂದರೆ ಭಯ ನೂರ್ಮಡಿಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಲೀಲಾಜಾಲವಾಗಿ ಆಡುವ ಕತ್ತಿಯು ಒಂದು ರೀತಿಯ ಕಚಗುಳಿ ಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅಲುಗಾಡುವಂತಿಲ್ಲ, ಅಲುಗಾಡಿದರೆ ಕತ್ತು, ಕಿವಿಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟರೆ ಎಂಬ ಭಯ.
ಚೌರವಾದ ನಂತರ ಕೂದಲು ರಾಶಿಯನ್ನು ಗುಡಿಸಿ ಕೆರೇಕೋಡಿಗೆ ಎಸೆದು, ಕಟ್ಟೆಗೆ ನೀರು ಹಾಕಿ ಕ್ಲೀನ್ ಮಾಡುವುದು। ಅಡ್ಡಬಾಗಿಲಿನಿಂದ ಅಥವಾ ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯಿಂದ ಬಚ್ಚಲಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ, ಬಕೆಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ತೋಡಿಟ್ಟ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ಕನ್ನಡಿಯ ಮುಂದೆ ನಿಂತಾಗಲೇ ಸಮಾಧಾನ.
ವಾಸ್ತವಕ್ಕೆ ಬಂದೆ.
ನನ್ನ ಸರದಿ ಬಂದಿತ್ತು। ಹೋಗಿ ಚೇರ್ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತೆ, ಕುತ್ತಿಗೆಗೆ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿ,ಗಿಡಗಳಿಗೆ ಔಷಧಿ ಹೊಡೆಯುವ ಸಣ್ಣ ಸ್ಪ್ರೇಯರ್ ನಿಂದ ನೀರು ಹಾಕಿ ತನ್ನ ಕೆಲಸ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ. ಚೌರ ಮುಗಿದು 35ರೂ ಕೊಟ್ಟಮೇಲೆ ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು ಎ.ಸಿ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, revolving chair ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಬಂಗಾರಪ್ಪ 8-10ರೂಪಾಯಿಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಚೌರವೇ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು.
